Queremos demostrar, en primeiro lugar, que as galegas e os galegos estamos vivas e vivos; que aspiramos a seguilo estando, na nosa Terra e coa lexítima propiedade da lingua galega. En segundo lugar, non aceptamos resignadamente que se nos inoculen doses mortais de amnesia, que derrame ou vaporice tantos anos -décadas- de loita pacífica, democrática e pedagóxica a prol do idioma, coas únicas armas que el nos dá: as palabras, os significados recuperados e a forza da razón e da devolución do que nos foi extirpado. En terceiro lugar, en fin, porque é xa anacronismo sobexo e insolencia demasiada termos que aturar, transcorrida case unha década do século XXI, o revival de vellos e resesos prexuízos, de exclusións antigas disfrazadas, en camuflaxe oportunista, de proscricións modernas