Ik bekeek de beelden van de bewakingscamera. Mijn hart bonsde, mijn lippen werden droog. In mijn hoofd stak een ijspegel. Daar, rechts onderin, iets wits. Ik wist al wat her was, maar toch pakte ik een vergrootglas. Een sportschoen. Een witte sportschoen, zoals mijn zoon draagt en mijn neef.