Este libro non intenta inventariar a obra de Magritte, e menos interpretar dun xeito unívoco un autor conscientemente esquivo a toda interpretación, senón de oferecer algunhas das claves para responder a esas cuestións, por medio dun achegamento rigoroso ao pensamento, á arte e á dimensión poética dun dos contemporáneos que máis detestou a deglución litúrxica da arte, e que propuxo o paradoxo visual como metáfora do escándalo da existencia.